ظرافت مسئولان بسیج

مسؤولان بسیج، باید آن‏چنان ظریف عمل کنند که همه‏ى آحاد مستعد کشور داخل در خیمه‏ى بسیج شوند

بسیج، نیروى خاصى در قبال نیروهاى دیگر نیست.یعنى این‏طور نیست که ما بگوییم یک نیروى زمینى داریم، یک نیروى هوایى داریم، یک سپاه داریم، یک ارتش داریم، یک بسیج هم داریم. اگر این‏طور بگوییم، بسیج را کوچک کرده‏ایم. درست است که ما در سپاه، اسم این نیرو را نیروى مقاومت گذاشتیم، اما معنایش این نیست که این نیرو، عِدل نیروهاى دیگر است. این، در شکل سازمانى است. حقیقت قضیه‏ى بسیج، بیش از اینهاست. بسیج، یعنى مردم. غیر از این است؟ شما مردم را به چند قشر تقسیم کنید. در میان اینها، آدمهاى از کار افتاده هست، آنها هیچ؛ آدمهاى لاابالى هست، آنها هیچ؛ آدمهاى کم انگیزه هست، آنها هیچ؛ بچه‏هاى کوچکِ نرسیده به حد انگیزه هستند، آنها هیچ؛ سر و ته قضیه را که زدید، آن لُبّ مطلب، بسیج است. یعنى همه‏ى نیروهاى مؤمنِ پرانگیزه‏ى باشورِ با توان در جامعه‏ى اسلامى - اعم از زن و مرد - عضو بسیجند. توقع شما از بسیج، کمتر از این است؟

پس، بسیج یعنى متن مردم؛ آن مردمى که مى‏توان امید دفاع از انقلاب را از آنها داشت. این مردم، کجا هستند؟ این مردم، در اداره و مدرسه و دانشگاه و حوزه و دکان و ... هستند؛ یعنى یک زندگىِ دو زیستى. تا وقتى هنوز مسأله‏ى دفاع نظامى، به مرور به صورت یک فرهنگ درنیامده، مردم بر اساس وظیفه‏شان حرکت مى‏کنند. این، در جامعه‏ى اسلامى، بتدریج به شکل یک فرهنگ در خواهد آمد. این‏که امام فرمودند: «مملکت اسلامى، همه‏اش نظامى است»، همان فرهنگ صدر اسلام است. این، همان فرهنگ اسلامى است. در جامعه‏ى ما، هنوز چنین حالتى نیست.

شما مى‏بینید، یکى مى‏گوید من سه ماه در جبهه بودم. چرا سه ماه؟ مگر ما سه ماه جنگ داشتیم؟ ما هشت سال جنگ داشتیم. همه باید ببینند از آن هشت سال، چه‏قدر سرش خالى است؛ علت آن را از خودشان بپرسند. شما مى‏خواهید تا آن روزى که حقیقت بسیج، درجامعه‏ى ما به شکل یک فرهنگ در بیاید، کارى کنید که این دو زیستى بودن مردم - زیست نظامى و زیست معمولى زندگى - جا بیفتد. این، کار بسیار ظریفى است. نکته‏ى اول من، همین ظرافت کار شماست.

همه‏ى آحاد مستعد کشور باید بسیجى شوند

تشکیلات بسیج، یعنى هیأت رئیسه و مدیران و مسؤولان بسیج، باید آن‏چنان ظریف عمل کنند که بتدریج بتوانند همه‏ى آحاد مستعد کشور را - مستعد به همان معنا که اول گفتم - داخل در خیمه‏ى بسیج کنند، تا او ضمن این‏که احساس مى‏کند زن خانه‏دار است، احساس کند یک نظامى است؛ ضمن این‏که احساس مى‏کند یک دانشجو است، احساس کند یک نظامى است. این کار، با تبلیغات و سازماندهى خوب و توجه به این‏که از هر قشرى چه انتظارى هست و ذهن آن قشر را چگونه مى‏شود با حقیقت مسأله‏ى بسیج، سیراب و اشباع کرد، میسر است.

این کار، کار بسیار ظریف و مستمرى است. یعنى مى‏خواهم بگویم که در بررسیهاى شما، یک سطح بالا لازم است. بایستى مسأله را به چشم یک امر خیلى ظریف و دقیق نگاه کنید. این‏طورى نیست که حالا تصور کنید جمعیتى هست، ما هم تور را وسط مى‏اندازیم و عده‏یى بالاخره مى‏آیند، آنها را به پادگانى مى‏آوریم و آموزش مى‏دهیم، بعد هم حداکثر یک کُد رویشان مى‏گذاریم و مى‏گوییم شما متعلق به فلان لشکرید، فلان گردان با فلان فرمانده، فلان گروهان هم با فلان فرمانده است! اگر سازماندهى دقیق هم انجام شود - دیگر بالاتر از این‏که نیست - در این‏جا قضیه تمام نمى‏شود. غیر از قضیه‏ى سازماندهى، همین ظرافتهایى که گفتم، وجود دارد.

ما اگر دیدیم اقبال مردم به سمت پایگاههاى مقاومت - که میدان عمل بسیج است - در داخل شهر و به سمت دفاتر شما - که مرکز ادارى است - کُند شد، باید بدانیم که ما در این ظریفکارى، یک مقدار لنگیم. وقتى از مردم مى‏گوییم، منظور صاحبان فکر و اندیشه‏ى انقلابى هستند؛ بخصوص آنهایى که جنگ را به عنوان یک امکان دایمى براى کشور ما تلقى کرده‏اند، نه آدم بافکرى که بنشیند ببافد و از انقلاب هم چیزى نفهمد.

اگر کسى خیال کند که جنگ تمام شد، به نظر من، دقیق نگاه نکرده است. جنگ، یک امکان دایمى است. ما یک نظام انقلابى هستیم. استکبار، با ما بد است. استکبار زنده است، پس خطر زنده است. ممکن است این خطر به شکل نظامى باشد، ممکن است به شکل غیر نظامى باشد؛ اما امکان نظامى همواره وجود دارد. نمى‏خواهیم حالا میان مردم بیفتیم و بگوییم جنگ، جنگ. نه، داعى نداریم؛ اما ما به عنوان مسؤولان، باید همواره این امکان را جدى، فعلى و قابل تحقق در آینده - حتّى آینده‏ى نزدیک - بدانیم؛ والّا غافلگیر خواهیم شد.

بسیج - یعنى نیروى مردمى - را نمى‏شود با روشهاى جذب بقیه‏ى نیروها جذب کرد. انسان، ارتشى را طور خاصى، و سپاهى را یک‏طور دیگر جذب مى‏کند - مثلاً مختصر فرقى با هم دارند - اما بسیجى را آن‏طورى نمى‏شود جذب کرد. بسیجى، توده‏ى مردم است. شما مى‏خواهید او را تحت یک سازمان بیاورید، با نظم و انضباط آشنایش کنید، فرمانبرى به او یاد بدهید و استعداد و شوق و ایمانى که براى دفاع از کشور در او هست، آن را به بهترین شکلى به کار بگیرید و اگر در او کم است، تزریق کنید. چه کار مى‏خواهید بکنید؟ این کار، کار بسیار مهمى است و من عرض مى‏کنم که اگر این کار - یعنى فراگیر شدن بسیج - انجام شد، این انقلاب، بیمه‏ى بیمه است؛ اگر نشد، جاى نگرانى است. یعنى بسیج با سرنوشت انقلاب سر و کار دارد. اگر بسیج، قوى و کارآمد شد و گسترش پیدا کرد و - همان‏طور که عرض کردیم - پایه‏اش مستحکم بود، هیچ قدرتى در دنیا، هرچه هم توطئه کنند، هرچه هم با یکدیگر همدست بشوند، قادر نخواهند بود نسبت به این کشور و این انقلاب، کمترین چشم زخمى وارد کنند. اگر نیروى بسیج - یعنى نیروى نظامى مردم - را کم گرفتیم، آن‏وقت جاى نگرانى و اشکال است؛ چون صحنه‏ى حضور مردم، فقط صحنه‏ى سیاسى و اقتصادى نیست. صحنه‏ى نظامى، اهم صحنه‏هاست و این حضور، در سایه‏ى بسیج است.

مى‏خواهم به این وسیله، اهمیت کار شما و اهمیت کار هریک نفر از این بچه‏ها و جوانان بسیجى را - که به معناى واقعى کلمه، جزو این مجموعه‏ى عظیم بسیج هستند - یادآور شوم. هیچ نفرى را نباید رها نمود و یا کارى کرد که رها بشوند. اگر این جوان بسیجى که در جنگ، آن همه خدمت کرده، خداى نکرده به سمت چیزهایى در متن جامعه سوق داده شود، خسارتِ جبران‏ناپذیرى است. همه‏ى این جوانانى که شما در خیابانها مى‏بینید مشغول زندگیند و دنبال کار خودشانند، باید در دلتان آنها را یک بسیجىِ بالقوه فرض کنید و بسیج بشوید، براى این‏که آنها را جذب کنید. ما نمى‏توانیم راضى بشویم که جوان این کشور و جوان مسلمان، از بسیج عمومى مردم بیرون بیاید.

من هم ان‏شاءاللَّه در خدمت این کار بزرگ خواهم بود. هر کارى از ما ساخته باشد، حرفى نداریم که در خدمت آقایان، این کار ان‏شاءاللَّه انجام بشود. دعا مى‏کنیم که خدا شما را قوّت بدهد و کمک کند، تا این کار بزرگ را ان‏شاءاللَّه به بهترین وجهى انجام بدهید. خداوند ان‏شاءاللَّه قلب مقدس ولىّ‏عصر را از شما راضى کند و روح مطهر امام عزیزمان را همواره از شما شاد بگرداند.

بیانات رهبری در دیدار با فرماندهان نیروی مقاومت بسیج/ اول آذر 1369